W historii Warszawy jest wiele festiwali, które już nigdy nie będą zorganizowane, ale wniosły wielki wkład w rozwój młodzieżowej kultury kraju. Jeden z pierwszych warszawskich festiwali dla młodzieży, który odbywał się w historii polskiej stolicy, to V Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów. Odbył się z takim rozmachem, że przeszedł do historii. Wzięło w nim udział ponad 20 tys. osób ze 114 krajów, festiwalowi towarzyszyły setki koncertów i kreatywnych wieczorów. Przeczytaj więcej na warsawski.eu.
Fakty z historii festiwalu
Festiwal odbywał się od 31 lipca do 14 sierpnia 1955 roku w Warszawie. Ponieważ okres ten charakteryzował się upadkiem systemu kolonialnego, festiwal został zorganizowany przez Światową Federację Młodzieży Demokratycznej w celu promowania pokoju na świecie i walki z zagrożeniem nuklearnym. Dlatego festiwal nabrał charakteru międzynarodowego, wzięło w nim udział około 26 tys.(wcześniej jest info o 20 tys.) młodych ludzi z całego świata.
Warszawa nie bez powodu była miejscem festiwalu, gdyż wydarzenie to stało się swoistym symbolem pamięci o ofiarach narodu polskiego w latach wojny. Wojska hitlerowskie zaatakowały Warszawę w 1939 roku i w czasie wojny w całej Polsce zginęło ponad 6 mln ludzi. Skala zniszczeń była tak duża, że nowe państwo socjalistyczne odbudowywało stolicę i inne miasta Polski aż do lat 50. XX wieku.
Celem festiwalu było zjednoczenie młodych ludzi z różnych krajów świata, o różnych kolorach skóry i wyznaniach. Festiwal miał na celu rozwój intelektualny i fizyczny młodzieży, dlatego odbył się w dwóch etapach: konkursu literackiego i zawodów sportowych. Zgromadzona na festiwalu młodzież była otwarta na wszystko, co nowe, nie bała się żadnych tematów tabu, komunikowała się i wspierała.
Przygotowania do festiwalu były zakrojone na szeroką skalę. Ulice stolicy zdobiły duże, jaskrawe graffiti, zupełnie nietypowe dla ówczesnej koncepcji socrealizmu.
Uroczyste otwarcie festiwalu odbyło się 31 lipca na Stadionie Dziesięciolecia z udziałem delegacji ze 108 krajów.
Niesamowita festiwalowa atmosfera
Pierwsza część festiwalu była poświęcona konkursowi literackiemu. Złote medale za pierwszy etap otrzymali François Kérel za utwór „Żegnaj, moje dziecko” oraz Franz Fühmann za wiersz „Droga do Stalingradu”.
W młodzieżowych zawodach sportowych wzięło udział 380 sportowców w ponad 20 dyscyplinach, spośród których część nie miała jeszcze 20 lat.
3 sierpnia ustanowiono nowe rekordy Europy: Leonid Szczerbakow w trójskoku na 16,35 m, a w skoku w dal wśród kobiet radziecka lekkoatletka Galina Vinogradova pobiła rekord skokiem na 6,27 m.
W gimnastyce sportowej radzieckie gimnastyczki Larisa Latynina i Tamara Manina zajęły 2. i 3. miejsce.
Ciekawostką w historii festiwalu jest fakt, że 17-osobowa delegacja kubańska wzięła udział w wydarzeniu nielegalnie.
Choć festiwal nie pozycjonował się jako festiwal muzyczny, miał ogromny wpływ na rozwój polskiej sceny. Na koncertach towarzyszących festiwalowi była grana muzyka latynoamerykańska, co wywołało duże poruszenie wśród polskiej młodzieży.