Tamara Łempicka była wybitną przedstawicielką epoki Art Deco. Z powodzeniem łączyła życie lwicy salonowej z zamiłowaniem do sztuki, której poświęciła całe swoje życie. Tamara Łempicka to jedna z niewielu artystek, która już za życia zdobyła bogactwo i sławę, w przeciwieństwie do większości twórców — pisze warsawski.eu.
Dzieciństwo i młodość artystki
Tamara Łempicka urodziła się 16 maja 1898 roku w Warszawie. Jej ojciec, Borys Gurwicz, był znanym prawnikiem i adwokatem, który pracował dla firmy francuskiej w stolicy Polski. Jej matka, Malwina Dekler, była w połowie Polką, a w połowie Żydówką. Nigdzie nie pracowała i prowadziła głównie świecki styl życia.
Rodzice Tamary poznali się w jednym z europejskich kurortów. Ojciec nie pozostał długo w życiu dziecka i zniknął w niewiadomym kierunku niemal natychmiast po urodzeniu córki. Malvira Dekler, aby utrzymywać dzieci, zmuszona była podjąć pracę jako guwernantka. Wysłała córkę do babci Klementyny Dekler, która mieszkała w Moskwie.
Od dzieciństwa dziewczynka wykazywała zamiłowanie do muzyki. Babcia Tamary Łempickiej była utalentowaną pianistką i uczyła wnuczkę gry na fortepianie. Rodzina wierzyła, że dziewczynka w przyszłości zostanie słynną muzykantką.
Malarska pasja
W 1907 roku babcia i wnuczka Tamara wybrały się na wycieczkę. To właśnie od tego momentu dziewczynka zakochała się w malarstwie. Jednak swój pierwszy portret młoda artystka stworzyła w wieku dziesięciu lat. Jak opowiadała później Tamara, matka zamówiła portret córki u lokalnego artysty, ale Tamarze nie podobał się rezultat. Dlatego sama namalowała portret siostry przy użyciu pasteli.
Po 5 latach rodzice dziewczynki formalnie się rozwiedli, więc dziecko, którym matka nie była szczególnie zainteresowana, dostało dużo więcej swobody.
To właśnie w tym czasie Tamara po raz pierwszy odwiedziła ciotkę Stefę w Petersburgu. Matka pozwoliła dziewczynce zostać w tym mieście na dłużej, gdyż w Petersburgu było znacznie więcej możliwości studiowania sztuki. Przyszła artystka wstąpiła więc do Akademii Sztuk Pięknych.
Życie towarzyskie i wczesne małżeństwo
W Petersburgu Tamara zainteresowała się życiem bohemy. Wśród jej znajomych byli dużo starsi imprezowicze.
Plotki głosiły, że pewnego dnia młodzi ludzie zakradli się na prywatny bal maskowy, na który wpuszczano tylko wybranych. Tamara przebrała się za pasterkę i przyniosła ze sobą na imprezę dwie żywe gęsi.
To właśnie tego dnia poznała swoją pierwszą miłość, młodego i obiecującego prawnika, Tadeusza Łempickiego. Pochodził z bogatej polskiej rodziny, był też charyzmatycznym mężczyzną, w którym kochały się niemal wszystkie dziewczyny z Petersburga. Tamara postawiła sobie za cel zdobycie serca Tadeusza.
Dziewczynie udało się zrealizować marzenie i została żoną prawnika. Jednak po rewolucji Tadeusz był aresztowany. Tamarze ledwo udało się uratować ukochanego dzięki pomocy szwedzkiego posła. Para przeniosła się do Francji.
W Paryżu Tamara Łempicka pogrążyła się w środowisko artystyczne. Poznała osobiście tak wybitne postaci tamtych czasów jak Pablo Picasso, André Gide oraz Jean Cocteau.
Jeśli chodzi o życie osobiste utalentowanej artystki, to nie ograniczało się ono do męża. Kobieta miała liczne romanse. Tamara Łempicka była biseksualna, więc lubiła spędzać czas zarówno z mężczyznami, jak i kobietami. Jej skandaliczne romanse były przedmiotem rozmów całego Paryża.
Na przykład w latach 20. malarka miała związki z tak znanymi kobietami paryskiej socjety jak Suzy Solidor, Colette czy Vita Sackville-West. W końcu Tadeusz Łempicki nie wytrzymał miłosnych rozterek i złożył pozew o rozwód.
Małżeństwo miało jedyną córkę — Kizette, która cierpiała z powodu niedostatku miłości matki, ponieważ Tamara Łempicka cały swój czas poświęcała twórczości i życiu bohemy. Chociaż w dorobku artystki można znaleźć wiele portretów córki z różnych lat o tych samych nazwach: „Śpiąca dziewczyna (Kizette)”, „Kizette na balkonie”, „Kizette w różu” i inne.
Nauka podstaw sztuki
W Paryżu Tamara Łempicka nadal uczyła się malarstwa. Wstąpiła do Akademii Ransona, gdzie pod okiem Maurice’a Denisa poznawała podstawy sztuki. Nauczyciel tłumaczył studentom podstawy kompozycji malarskiej i tajniki malarstwa. Był dość wymagający i metodyczny, oczekiwał od studentów pełnego poświęcenia.
Na kształtowanie charakteru artystki miały wpływ poglądy mentora, który stawiał na dekoracyjno-estetyczną wartości sztuki.
Istotne dla rozwoju Tamary Łempickiej jako malarki były również poglądy innego nauczyciela, Andre Lhote’a. Był zwolennikiem modernizacji malarstwa salonowego z zastosowaniem impresjonistycznej kolorystyki i kubistycznych metod konstruowania przestrzeni. Zdaniem André Lhote’a, jego nauka miała na celu przede wszystkim znalezienie doskonałej formy, która idealnie pasowałaby do konserwatywnych gustów zamożnego mieszczaństwa, a jednocześnie obrazy powinny stwarzać wrażenie bycia w zgodzie z duchem czasu.
Twórczość Tamary Łempickiej
Tamarę Łempicką przyciągała sztuka Renesansu. Dlatego chętnie podróżowała do Włoch, aby zapoznać się z dziełami mistrzów epoki Odrodzenia.
Obrazy artystki charakteryzują się postkubistyczną stylizacją. Pod wpływem Renesansu Tamara Łempicka w swoich pracach stosowała przede wszystkim jasne i czyste kolory. Jednocześnie każdy ze szczegółów został przedstawiony z niezwykłą dokładnością. Artystka malowała kształty i postacie w stylizowanej formie.
Udane połączenie tradycyjności z nowoczesnością przyniosło Tamarze Łempickiej ogromną popularność, z uwagi na fakt, że w latach 20. w Europie szybko rozpowszechniał się styl art deco. Obrazy artystki można było oglądać nie tylko w salonach i galeriach Paryża, ale także za granicą, w szczególności w jej rodzinnej Polsce.
W 1934 roku Tamara Łempicka wyszła za mąż ponownie za słynnego magnata barona Raoula Kuffnera, który posiadał chyba największą ilość ziemi w Austro-Węgrzech. W 1938 roku artystka z mężem postanowili opuścić Europę ze względu na wzrost nastrojów faszystowskich. Małżeństwo sprzedało cały swój majątek i przeniosło się do Stanów Zjednoczonych.
Przeniesienie nie przeszkodziło Tamarze Łempickiej w uzyskaniu popularności. W krótkim czasie stała się ulubioną portrecistką znanych gwiazd Hollywood i przedstawicieli elit.
Charakterystyczną cechą twórczości artystki była niezwykła umiejętność przekazywania za pomocą pędzla swoich spostrzeżeń na temat otaczającego świata. Na ogół w portretach przedstawiała współczesne typy, które były obecne w jej życiu.
Na przykład w portretach kobiet Tamara Łempicka starała się pokazać wizerunek nowoczesnej, niezależnej kobiety, która nie odczuwa wstydu ani zakłamania. Kobiety na obrazach były opalone i zwietrzałe. Życie artystki było również dość dalekie od przyjętych w społeczeństwie zasad moralnych, dlatego obrazy częściowo są odbiciem stylu życia samej Tamary Łempickiej.
Po zakończeniu wojny sztuka uległa znacznym zmianom i powróciła do surrealizmu i abstrakcji. Z tego powodu popularność Tamary Łempickiej zaczęła słabnąć. Artystka starała się dostosować do nowego stylu, jednak jej kariera ciągle podupadała.
W 1962 roku zmarł Raoul Kuffner, a po śmierci męża Tamara Łempicka przeniosła się do Meksyku, gdzie mieszkała przez ostatnie 20 lat swojego życia.